POMPY PERYSTALTYCZNE

to pom­py w któ­rych kon­takt z medium ma jedy­nie gumo­wy wąż doci­ska­ny przez rol­ki powo­du­ją­ce zmia­nę obję­to­ści komo­ry robo­czej. Posia­da­ją zdol­ność samo­za­sy­sa­nia. Rotor, obra­ca­jąc się powo­li, powo­du­je prze­ta­cza­nie się rolek po ela­stycz­nym prze­wo­dzie. Ela­stycz­ny prze­wód jest uło­żo­ny w kor­pu­sie pom­py, ści­ska­ny jest cyklicz­nie przez rol­ki doci­sko­we obra­ca­ją­ce się po jego obwo­dzie. Poprzez cyklicz­ne ści­ska­nie węża na jego począt­ku wytwa­rza się pod­ci­śnie­nie, a na koń­cu nad­ci­śnie­nie, co powo­du­je prze­tła­cza­nie medium. Toczą­ce się rol­ki prze­py­cha­ją kolej­ne por­cje cie­czy zamknię­tej pomię­dzy nimi. Cał­ko­wi­te zamknię­cie prze­wo­du, któ­ry jest ści­śnię­ty mię­dzy rol­ką a torem pom­py zapew­nia efekt dodat­nie­go prze­su­nię­cia cie­czy, zapo­bie­ga­jąc cofa­niu się cie­czy i eli­mi­nu­jąc potrze­bę sto­so­wa­nia zawo­rów jed­no­kie­run­ko­wych, gdy pom­pa nie pracuje

Inspi­ra­cją do zbu­do­wa­nia tego rodza­ju pom­py był praw­do­po­dob­nie prze­wód pokar­mo­wy. Ana­li­zo­wa­no, jak to jest, że zje­dzo­ny pokarm się prze­miesz­cza i to cał­kiem sku­tecz­nie, a prze­cież w jeli­tach nie ma żad­ne­go tło­ka ani mem­bra­ny i zawo­rów. To tak zwa­ny robacz­ko­wy ruch jelit spra­wia, że tra­wio­ny pokarm powo­li prze­su­wa się do swo­je­go nie­uchron­ne­go koń­ca. W pom­pie prze­wo­do­wej dzie­je się tro­chę podob­nie, tyl­ko ciecz prze­py­cha­na jest przez ela­stycz­ny prze­wód za pomo­cą toczą­cych się po nim rolek. Pom­pa pery­stal­tycz­na, czy­li prze­wo­do­wa, cha­rak­te­ry­zu­je się peł­ną szczelnością.

Zróż­ni­co­wa­na pod wzglę­dem wiel­ko­ści jak i typów kon­struk­cji ofer­ta obej­mu­ją­ca zarów­no mode­le o wydaj­no­ści rzę­du ułam­ków mili­li­tra na minu­tę jak i pom­py o wydaj­no­ściach się­ga­ją­cych 35 m³/​h spra­wia, że znaj­du­ją one zasto­so­wa­nie w prze­róż­nych insta­la­cjach pilo­ta­żo­wych i prze­my­sło­wych. Z tego powo­du nada­ją się do bar­dzo wie­lu apli­ka­cji — szcze­gól­nie pom­po­wa­nia mediów bar­dzo ście­ral­nych. Małych roz­mia­rów pom­py pery­stal­tycz­ne znaj­du­ją zasto­so­wa­nie jako pom­py dozu­ją­ce.

Pom­py pery­stal­tycz­ne łączą dużą ilość zalet pomp wypo­ro­wych z łatwo­ścią obsłu­gi i kon­ser­wa­cji oraz dobrą żywot­no­ścią ele­men­tów kon­struk­cyj­nych w przy­pad­ku cie­czy ścieralnych.Sprawdzają się dosko­na­le w apli­ka­cjach tło­cze­nia cie­czy lep­kich, i agre­syw­nych. Klu­czem jest odpo­wied­ni dobór węża. Zakła­dy prze­my­sło­we czę­sto sto­su­ją te urzą­dze­nia z uwa­gi na ich pod­sta­wo­we cechy: • duża zdol­ność samo­za­sy­sa­nia (8–9 metrów),
• moż­li­wa pra­ca na sucho,
• brak jakich­kol­wiek uszczel­nień wiru­ją­cych, brak zawo­rów
• moż­li­we dozo­wa­nie z dokład­no­ścią nawet do ±1%,
• wydaj­ność sto­sun­ko­wo nie­za­leż­na od ciśnie­nia,
• moż­li­wa pra­ca w obu kie­run­kach,
• łatwe do mycia,
• tania i łatwa obsłu­ga, kon­ser­wa­cja
• deli­kat­ne pom­po­wa­nie bez naru­sze­nia struk­tu­ry medium,
• odpor­ność na media agre­syw­ne i ścierne 

Przy­kła­do­we pro­duk­ty pom­po­wa­ne w sku­tecz­ny spo­sób za pomo­cą pomp perystaltycznych:

Mlecz­ko wapien­ne, zapra­wa cemen­to­wa, kle­je na bazie wody, popłu­czy­ny i cie­cze zawie­ra­ją­ce chlor­ki, siar­cza­ny, pro­duk­ty spo­żyw­cze (śmie­ta­na, mela­sa), pul­pa owocowa