POMPY DOZUJĄCE

Pom­py dozu­ją­ce to urzą­dze­nia o nie­du­żej wydaj­no­ści umoż­li­wia­ją­ce prze­tła­cza­nie lub dozo­wa­nie w pre­cy­zyj­nej ilo­ści róż­no­ra­kich cie­czy. Dozo­wa­nie cie­czy pole­ga na pre­cy­zyj­nej kon­tro­li pręd­ko­ści, oraz cza­su jej prze­pły­wu. W zależ­no­ści od zasto­so­wa­nia sto­su­je się pom­py z regu­lo­wa­ną wydaj­no­ścią lub ste­ro­wa­ne impul­sa­mi elek­tro­ma­gne­tycz­ny­mi dla auto­ma­tycz­nych sys­te­mów dozo­wa­nia. Pom­py dozu­ją­ce połą­czo­ne w układ wie­lo­gło­wi­co­wy umoż­li­wia­ją jed­no­cze­sne dozo­wa­nie kil­ku róż­nych mediów za pomo­cą jed­ne­go napę­du. Mecha­nizm pra­cy pomp dozu­ją­cych: w momen­cie wyko­ny­wa­nia ruchu zwrot­ne­go ele­men­tu wypie­ra­ją­ce­go, nastę­pu­je zassa­nie okre­ślo­nej ilo­ści cie­czy, a w momen­cie wypo­ru, zassa­na ciecz zosta­je wpro­wa­dzo­na do prze­wo­du dozu­ją­ce­go. Wydaj­ność pom­py zmie­nia się w zależ­no­ści od nasta­wy dłu­go­ści sko­ku i ilo­ści dawek na jed­nost­kę cza­su. W ten spo­sób, rów­nież przy zmie­nia­ją­cym się prze­ciw­ci­śnie­niu, osią­ga się sta­łą dokład­ność dozo­wa­nia. Wie­le pomp dozu­ją­cych to pom­py typu wypo­ro­we­go.

Spo­śród tego rodza­ju pomp może­my wyróż­nić głównie:

• Pom­py tło­ko­we: orga­nem robo­czym jest nur­nik, ruch posu­wi­sto-zwrot­ny nur­ni­ka powo­du­je zwięk­sza­nie lub zmniej­sza­nie się prze­strze­ni robo­czej. Cofa­nie — wytwa­rza pod­ci­śnie­nie któ­re uno­si dol­ny zawór i powo­du­je zassa­nie cie­czy do prze­strze­ni robo­czej, ruch do przo­du zamy­ka dol­ny zawór i otwie­ra gór­ny. Ści­śnię­ta ciecz zosta­je prze­pom­po­wa­na na wyż­szy poziom. (nur­ni­ko­we, w przy­pad­ku bra­ku czą­stek sta­łych, akcep­to­wal­ne nie­wiel­kie przecieki)

• Pom­py mem­bra­no­we: wyko­rzy­stu­ją ruch posu­wi­sto­zw­rot­ny mem­bra­ny, któ­ra poprzez odpo­wied­ni układ zawo­rów zasy­sa ciecz do komo­ry pom­py, a następ­nie ją prze­tła­cza dalej do pro­ce­su. Cha­rak­te­ry­zu­ją się bra­kiem prze­cie­ków, akcep­to­wa­na jest obec­ność osa­dów, zawie­sin, czą­stek stałych

• Pom­py pery­stal­tycz­ne: Inspi­ra­cją do zbu­do­wa­nia tego rodza­ju pom­py był praw­do­po­dob­nie prze­wód pokar­mo­wy. Ana­li­zo­wa­no, jak to jest, że zje­dzo­ny pokarm się prze­miesz­cza i to cał­kiem sku­tecz­nie, a prze­cież w jeli­tach nie ma żad­ne­go tło­ka ani mem­bra­ny i zawo­rów. To tak zwa­ny robacz­ko­wy ruch jelit spra­wia, że tra­wio­ny pokarm powo­li prze­su­wa się do swo­je­go nie­uchron­ne­go koń­ca. W pom­pie prze­wo­do­wej dzie­je się tro­chę podob­nie, tyl­ko ciecz prze­py­cha­na jest przez ela­stycz­ny prze­wód za pomo­cą toczą­cych się po nim rolek. Pom­pa pery­stal­tycz­na, czy­li prze­wo­do­wa, cha­rak­te­ry­zu­je się peł­ną szczel­no­ścią. Prze­pom­po­wy­wa­na ciecz nie sty­ka się z żad­ny­mi, oprócz ela­stycz­ne­go prze­wo­du, ele­men­ta­mi pom­py.
  Pom­py pery­stal­tycz­ne (jelit­ko­we) spraw­dza­ją się dosko­na­le w apli­ka­cjach tło­cze­nia cie­czy lep­kich, agre­syw­nych i ścier­nych. Cha­rak­te­ry­zu­ją się bra­kiem zawo­rów i dodat­ko­we­go osprzę­tu oraz nie­wiel­ki­mi wymo­ga­mi w zakre­sie konserwacji.

• Pom­py zęba­te: Pom­pa zęba­ta skła­da się z dwóch jed­na­ko­wych kół zęba­tych moż­li­wie jak naj­cia­śniej osa­dzo­nych w kor­pu­sie. Obra­ca­ją­ce się koła zęba­te zagar­nia­ją ciecz z komo­ry ssaw­nej do prze­strze­ni mię­dzy­zęb­nych trans­por­tu­jąc ją do komo­ry tłocz­nej. Jed­no z kół jest napę­dza­ne przez zewnętrz­ne źró­dło. Pom­py zęba­te są pom­pa­mi o sta­łej wydaj­no­ści. Cechu­ją się pro­stą kon­struk­cją i dużą nie­za­wod­no­ścią. Cha­rak­te­ry­sty­ka wydaj­no­ści jest pul­sa­cyj­na. Pul­sa­cję jed­nak moż­na zmniej­szyć sto­su­jąc koła zęba­te z zęba­mi śru­bo­wy­mi. Spraw­ność pomp zęba­tych zale­ży od tem­pe­ra­tu­ry cie­czy, ponie­waż wraz ze wzro­stem tem­pe­ra­tu­ry zmniej­sza się lep­kość cieczy.

Zasto­so­wa­nia pomp dozujących

• Uzdat­nia­nie ścieków
• Uzdat­nia­nie wody pitnej
• Dozo­wa­nie chemikaliów
• Prze­mysł papierniczy
• Prze­mysł spo­żyw­czy i prze­twór­stwa mleka
• Prze­mysł kosmetyczny
• Tech­ni­ka basenowa
• Inży­nie­ria chemiczna