POMPOWNIE WYKORZYSTUJĄCE POMPY WIROWE — PRZYKŁADOWE ROZWIĄZANIA TECHNOLOGICZNE

Zwy­kle prze­pom­pow­nie posia­da­ją­ce pom­py wiro­we wypo­sa­ża się w kra­ty bądź roz­drab­niar­ki. Jed­nak nie­raz kie­dy mamy do czy­nie­nia z pom­pow­nia­mi znaj­du­ją­cy­mi się na obsza­rze oczysz­czal­ni ście­ków, sprzę­ty te znaj­du­ją się poza prze­pom­pow­nią, zwy­kle są na zewnątrz i nie mają przy­kry­cia lub umiesz­czo­ne są w odręb­nym obiek­cie. Jeże­li prze­pom­pow­nie są małej lub śred­niej wiel­ko­ści i posia­da­ją pom­py wiro­we, nie trze­ba sto­so­wać ani krat ani roz­drab­nia­rek. Zamiast tego moż­na wyko­rzy­stać zbior­ni­ki sito­we lub kratowe.

Przy­kła­do­we imple­men­ta­cje — roz­wią­za­nia tech­no­lo­gicz­ne prze­pom­pow­ni ścieków:

1) Pom­pow­nia w for­mie stud­ni zapusz­cza­nej, wypo­sa­żo­na w czte­ry pom­py pio­no­we, któ­rych suma­rycz­na wydaj­ność wyno­si 15000 m³/​h, a wyso­kość pod­no­sze­nia 15,5 m. Roz­drab­niar­ka pom­po­wa zespo­lo­na z kra­tą znaj­du­je się nad zbior­ni­kiem wyrów­naw­czym, posia­da rów­nież kra­tę rezer­wo­wą, któ­ra jest ręcz­nie oczysz­cza­na. W tym przy­pad­ku głę­bo­kość kana­łu, z któ­re­go wypły­wa­ją ście­ki sta­no­wi­ła głów­ne utrud­nie­nie. Dla­te­go zmniej­szo­no ją do war­to­ści mini­mal­nej pojem­no­ści pod­ziem­nej par­tii prze­pom­pow­ni. Umoż­li­wi­ły to pom­py pio­no­we, któ­re cechu­ją się nie­wiel­kim potrze­ba­mi prze­strzen­ny­mi. Ponad­to umiej­sco­wie­nie pomp tak nisko i bli­sko zbior­ni­ka wyrów­naw­cze­go dało dobre uwa­run­ko­wa­nia do ich pra­cy, ponie­waż pom­py w tym przy­pad­ku są cią­gle zala­ne przez dopły­wa­ją­ce ście­ki. Pozwo­li­ło to na wyeli­mi­no­wa­nie przy­mu­so­we­go zasto­so­wa­nia spe­cja­li­stycz­ne­go sprzę­tu do zale­wa­nia pomp. Zaosz­czę­dzo­no tak­że za spra­wą wydzie­le­nia z obiek­tu pom­pow­ni pomiesz­czeń dodat­ko­wych, w tym trans­for­ma­tor­ni, lokum admi­ni­stra­cyj­ne­go, warsz­ta­tu, lokum na agre­gat rezer­wo­wy prą­do­twór­czy itd. Wymie­nio­ne powy­żej pomiesz­cze­nia zapro­jek­to­wa­ne zosta­ły na odręb­nej jed­no­po­zio­mo­wej kon­struk­cji, któ­ra nale­ży do obsza­ru prze­pom­pow­ni. Zapro­jek­to­wa­no rów­nież dro­gę dojaz­do­wą i pas zie­le­ni, któ­ry sprzy­ja ochro­nie tere­nu ota­cza­ją­ce­go pom­pow­nie przed jej szko­dli­wym wpły­wem na śro­do­wi­sko pod wzglę­dem sanitarnym.

2) Pom­pow­nia ście­ków miej­skich wraz z zespo­łem krat, któ­ra skła­da się z: krat rzad­kich, krat gęstych zespo­lo­nych z roz­drab­niar­ką, kana­łu zabez­pie­cza­ją­ce­go, zbior­ni­ka wyrów­naw­cze­go i samej pom­pow­ni wła­ści­wej. Ście­ki miej­skie dosta­ją się do omó­wio­ne­go ukła­du prze­wo­dem o prze­kro­ju 80 cm znaj­du­ją­cym się na głę­bo­ko­ści bli­sko 65 cm poni­żej pozio­mu grun­tu. Prze­świt krat rzad­kich oczysz­cza­nych mecha­nicz­nie wyno­si 0,7 cm. Kra­ty zapro­jek­to­wa­no w taki spo­sób, by w razie potrze­by moż­na było je wymie­nić na kra­ty mają­ce mniej­szy prze­świt np. 0,2 cm. W momen­cie awa­rii jed­nej z czę­ści krat, któ­ra połą­czo­na jest z roz­drab­niar­ką; pozby­wa­nie się zgar­nia­nych skra­tek nastę­pu­je dzię­ki kubło­wi wywrot­ne­mu oraz za spra­wą elek­trow­cią­gu. Kra­ta wła­ści­wa, to w tym wypad­ku kra­ta zespo­lo­na z roz­drab­niar­ką. Obok pom­pow­ni znaj­du­je się zbior­nik wyrów­naw­czy wyko­na­ny z żel­be­tu, pokry­ty pły­tą z tego same­go mate­ria­łu, któ­ra wypo­sa­żo­na jest w żeliw­ny otwór pozwa­la­ją­cy na wej­ście do komo­ry. Pły­ta zbior­ni­ka pokry­ta jest dachem eter­ni­to­wym wspar­tym na ramie z żel­be­tu. Ma on za zada­nie chro­nić obiekt przed nie­ko­rzyst­ny­mi warun­ka­mi atmos­fe­rycz­ny­mi np. desz­czem, daje on też moż­li­wość pozy­ska­nia więk­szej powierzch­ni na skła­do­wa­nie. Naj­więk­sze dopusz­czal­ne obcią­że­nie pły­ty wyno­si 0,5 tony/​m³. Obję­tość zbior­ni­ka zosta­ła wyzna­czo­na na pod­sta­wie trzy­mi­nu­to­we­go mak­sy­mal­ne­go dopły­wu ście­ków i ma war­tość 70 m³. Prze­pom­pow­nia wypo­sa­żo­na jest w czte­ry zespo­ły pomp (3 pom­py pra­cu­ją­ce w try­bie cią­głym i 1 pom­pa rezer­wo­wa). Zasto­so­wa­nie pom­py są pom­pa­mi pio­no­wy­mi, któ­rych wydaj­no­ści waha­ją się od 310–450 m³/​h, a wyso­ko­ści pod­no­sze­nia od 14 do 19 m. Pom­py zapro­jek­to­wa­no jako zale­wa­ne pom­py gra­wi­ta­cyj­ne. Tuż pod powierzch­nią tere­nu prze­wi­dzia­no układ pomiesz­czeń słu­żą­cych dla pra­cow­ni­ków obsłu­gu­ją­cych prze­pom­pow­nię oraz zespół krat.

3) Podob­ny sche­mat krat, prze­pom­pow­ni oraz roz­drab­nia­rek wyko­rzy­sta­no tak­że w obiek­cie w Danii. Wyróż­ni­kiem jest tutaj prze­ka­zy­wa­nie ście­ków do zbior­ni­ka przy­le­głe­go do hali pomp, gdzie poziom lustra ście­ków jest nie­zmien­ny. Wyko­rzy­sta­no czte­ry pio­no­we pom­py, z któ­rych każ­da ma wydaj­ność wyno­szą­cą 1620 m³/​h, a wyso­kość pod­no­sze­nia 72 cm.

4) Pro­jek­tu­je się rów­nież prze­pom­pow­nie ście­ków pozba­wio­ne ukła­dów krat oraz roz­drab­nia­rek. Zespo­ły krat, jak i roz­drab­nia­rek usta­wio­no w tym przy­pad­ku poza budyn­kiem prze­pom­pow­ni bez przy­kry­cia. Wyko­rzy­sta­no 4 pio­no­we zespo­ły pom­po­we, któ­rych łącz­na wydaj­ność wyno­si 450 m³/​h, a wyso­kość pod­no­sze­nia 76 cm.

5) Kolej­ny przy­kład to duża prze­pom­pow­nia wypo­sa­żo­na w roz­drab­niar­ki, któ­ra ma 14 pomp pio­no­wych usta­wio­nych w dwa rzę­dy. Zbior­nik wyrów­naw­czy zapro­jek­to­wa­ny został tutaj w for­mie zespo­łu dwóch komór przy­le­głych do hali pomp po dwóch róż­nych bokach.